กว่าจะทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งสำเร็จ ไม่ใช่ง่าย ๆ จะรู้ถึงความสุขความสำเร็จถึงคุณค่าความดีได้ ต้องผ่านความทุกข์ ต้องมีทุกข์มาเปรียบเทียบ อะไรที่ได้มาง่าย ๆ ความภูมิใจมันน้อย 

เห็นสุขโดยความเป็นทุกข์ เห็นทุกข์โดยความเป็นหัวฝี เห็นอทุกขมสุขที่กำลังมีอยู่โดยความเป็นของไม่เที่ยง เห็นด้วยสติสัมปชัญญะ ผ่านลมหายใจที่เข้าออกอย่างเป็นธรรมชาติ ด้วยจิตที่ตั้งมั่น ลมที่พัดเข้าพัดออกอยู่อย่างนี้ ให้พัดจนกระทั่งแม่น้ำทั้งสายเหือดแห้ง แต่เลือดน้ำเหลืองน้ำดีในกายให้มีอยู่ อย่าให้เหือดแห้งไป ต่อให้เหือดแห้งไปเนื้อเหือดแห้งไป เหลือหนังหุ้มเอ็นหุ้มกระดูกไว้ ด้วยองค์ 4 ประการนี้ ทำไมจะบรรลุธรรมไม่ได้ ทำไมเราจะตั้งสติทำความดีแน่วแน่ไว้ อยู่ตามทางมรรคแปด ทำไมจะไม่ได้ 

แค่ลัดนิ้วมือเดียวที่ตั้งสติไว้ เห็นความเกิดขึ้นความเสื่อมไป ความดับความไม่เที่ยง ความเปลี่ยนแปลง เห็นว่ากายนี้ไม่เที่ยง เห็นว่าลมหายใจของเราเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เห็นว่าสมาธิที่นิ่ง ๆ มีเหตุมีปัจจัย เห็นแบบนี้ คือ เห็นความไม่เที่ยง ด้วยจิตที่สงบ ชื่อว่าเป็นผู้ที่มารมองไม่เห็น เป็นผู้ที่มารตามกระแสไม่ได้ ไปตามทางไปตามกระแสแล้ว