“ปูตัวหนึ่งเอาก้ามอันแข็งแรงทั้งสองของมัน คีบหนีบคอนกกระยางไว้ จนนกกระยางนั้นปากอ้า น้ำตาไหล และไม่อาจทำอันตรายใด ๆ แก่ปูเจ้าปัญญาได้อีกต่อไป”

“ลิงฝูงหนึ่ง ช่วยกันถอนต้นไม้ทั้งต้นเล็ก ต้นใหญ่ ถอนต้นไม้ไปก็ดูรากของต้นไม้ไปด้วย ถอนแล้วก็ดูราก ดูรากแล้วก็ปักลงดิน ทำแบบนี้ซำ้ไปซำ้มา ช่างน่าประ

นกกระไนตัวหนึ่ง ส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้ว ฟังแล้วช่างไพเราะ แต่เสียงที่แสนไพเราะนี้กลับกลายเป็นเสียงแห่งมหันตภัย ที่นำอันตรายมาสู่ชีวิต เพียงเพราะความ

มีหนอนตัวหนึ่ง เมื่อครั้งอดีตเคยเกิดเป็นมเหสีของพระราชาแห่งแคว้นกาสี หนอนมเหสีตัวนี้พบรักใหม่กับหนอนโคมัย ลืมความรักจากพระราชาผู้เป็นพระสวามีจนหมดส

ปรารภเรื่องการเลี้ยงดูบิดามารดา ซึ่งเป็นคุณธรรมอันเป็นมงคลอย่างยิ่ง เป็นความดีความงามที่เกิดขึ้น แล้วเราระลึกนึกถึงได้ จะเป็นนิมิตเป็นเครื่องหมายที

เป็นเรื่องราวที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนพระเจ้าปเสนทิโกศลว่าควรปกครองด้วยธรรมราชาไม่ควรปกครองด้วยอคติทั้ง 4 โดยยกชาดกเมื่อครั้งเป็นโพธิสัตว์ถึง 2 เรื่อง