โลหิจจสูตร ว่าด้วยพราหมณ์ชื่อโลหิจจะผู้มีทิฏฐิที่ผิดเพี้ยนไปหน่อยนึง ว่าคนตรัสรู้ก็มีอยู่ แต่ว่าจะมาบอกสอนคนอื่นทำไม พระพุทธเจ้าจึงได้ยกอุปมาอุปไมย

อลคัททูปมสูตร เป็นอุปมาที่เปรียบกับด้วยงูพิษ ที่ว่าคนจะไปจับงูพิษถ้าไม่เตรียมตัวให้ดี จะได้รับอันตรายจากงูพิษนั้น

ธรรมเจติยสูตร เรื่องราวที่พระเจ้าปเสนทิโกศลได้สรรเสริญธรรมวินัยนี้ และเรื่องฐานสูตร เป็นเรื่องราวที่พระเจ้าปเสนทิโกศลได้สูญเสียพระนางมัลลิกา พระพุท

มูลปริยายสูตร คือ ปริยายอันเป็นมูลของธรรมะต่าง ๆ แบ่งเป็น 8 ส่วน ได้แก่ ปุถุชน เสขะบุคคล พระอรหันต์ 4 จำพวก ความเข้าใจในมูลเหตุของปริยายธรรมะต่าง ๆ

มหาสติปัฏฐานสูตร ว่าด้วยการเจริญสติปัฏฐาน ในเรื่องของการพิจารณาเห็นกาย เวทนา จิต และธรรม

มหาปรินิพพานสูตร ได้มาถึงตอนจบ เมื่อพระพุทธเจ้าได้ทรงประทับสีหไสยาเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ทรงแสดงพระธรรมเทศนาแก่สุภัททปริพาชกเทียบได้ว่าเป็นสักขิสาวก