ยักษ์ชื่อชนวสภ

พระพุทธเจ้าเป็นครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย …พวกเทพส่วนมากที่คิดว่าตนยั่งยืน มั่นคง แต่เมื่อได้ฟังคำสอนของพระพุทธเจ้าก็ได้รู้ชัดว่า ความเป็นอยู่ของตนมีความไม่มั่นคงยั่งยืน และเทวดาก็ยังมีการแบ่งชนชั้นอย่างเช่นชนชั้นบริหาร ชนชั้นปกครอง แล้วในบางครั้งเหล่าเทวดาก็จะมาประชุมกันในเทวสภาชื่อ สุธรรมมา … ในวันนั้นที่มาประชุมกันก็เป็นวันเข้าพรรษา เป็นปีที่ 79 ของพระพุทธเจ้าใกล้จะปรินิพพานและในวันนั้นทรงประทับอยู่ที่หมู่บ้านนาทิกะ … เทวดาส่วนใหญ่ที่มาประชุมก็นับถือคำสอนของพระพุทธเจ้าด้วยกันทั้งสิ้น บางส่วนก็อยู่ในชั้นจาตุมหาราชิกา(เป็นชั้นที่ใกล้มนุษย์ที่สุด) … ในที่ประชุมวันนั้นมีท้าวสักกะนัั่งเป็นประธานรายล้อมด้วยบริวารจากชั้นดาวดึงส์ และมีท้าวเวสสุวรรณ 1 ใน 4 หัวหน้าเทวดชั้นจตุมหาราชิกาก็มาร่วมประชุมในเทวสภาด้วย (ท้าวเวสสุวรรณเป็นหัวหน้าผู้ปกครองยักษ์ทั้งปวงและเป็นยักษ์ที่มีศีลธรรมปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า) … ท้าวมหาราชอย่างท้าวธตรฐ จอมคนธรรพ์ครองทิศตะวันออก, ท้าววิรูฬหก จอมกุมภัณฑ์ครองทิศใต้, ท้าววิรูปักษ์ จอมนาคครองทิศตะวันตกก็มาร่วมประชุมด้วยเช่นกัน ขณะที่ประชุมทั่วทั้งเทวสภาก็สว่างวาบด้วยแสงสว่างซึ่งทุกครั้งไม่เคยมี แล้วในที่สุดก็พบว่าสนังกุมารพรหม (เป็นเด็กที่ประพฤติพรหมจรรย์และได้รับการพยากรณ์ว่าจะเป็นพระพุทธเจ้าในครั้งต่อไป) …สนังกุมารพรหมมาก็ได้อนุโมทนากับเหล่าเทวดาที่ได้อุบัติขึ้นบนสวรรค์ ตามที่ได้ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า …. เสียงของสนังกุมารพรหมมีคุณสมบัติ 8 อย่าง คือ แจ่มใส, ชัดเจน, นุ่มนวล, น่าฟัง, เสียงกลมกล่อม, เสียงไม่แตกพร่า, มีความลึกซึ้ง, ไม่แตกพร่า … ซึ่งปกติการจะเห็นรูปพรหมก็ไม่ใช่เห็นได้ง่ายๆ นอกจากวาระพิเศษจริงๆ สนังกุมารพรหมได้เนรมิตกายหยาบให้เทวดาเหล่าอื่นได้เห็น แล้วก็ได้กล่าวปรารภพระพุทธเจ้าที่อุบัติขึ้นเพื่อหมู่ชนเป็นอันมากทั้งของเทวดาและมนุษย์ และ เทวดาที่อุบัติขึ้นสวรรค์ก็มีทั้งโสดาบัน สกทาคามี (ถ้าเป็นอนาคามีจะไปเกิดชั้นพรหม) แล้วก็แสดงธรรมเรื่องอิทธิบาท 4 (ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา), สติปัฏฐาน 4, บริขารแห่งสมาธิ คือ มรรค 7 ประการที่เข้ากันอย่างดีจนเป็นสัมมาสมาธิขึ้นมา กลายเป็นมรรค 8 ที่จะพาไปถึงนิพพานได้ และ ผู้ที่จะเข้าถึงกระแสคือ “โสดาบัน” ซึ่งเป็นผู้ที่มีศรัทธาเลื่อมใส่ในพระรัตนตรััยอย่างคงมั่นและมีศีลเป็นที่น่าพอใจของพระอริยะไม่ทะลุ ไม่ด่างไม่พร้อย … ในที่นั้นที่เป็นชาวมคธมีมากกว่า 2,400,000 ซึ่งได้มาเกิดบนชั้นดาวดึงส์ …ท้าวเวสสุวรรณได้ยินดังนั้นก็รู้สึกอัศจรรย์ใจ สนังกุมารพรหมเลยส่งกระแสเสียงของตนให้เฉพาะท้าวเวสสุวรรณได้ยินเท่านั้นว่า ความอัศจรรย์ยังไม่ได้มีเท่านี้ จะมีที่เกิดขั้นในอนาคตกาลครั้งหน้าอีก ท้าวเวสสุวรรณจึงมอบหมายให้ยักษ์ตนหนึ่งซึ่งอุบัติเกิดขึ้นใหม่ชื่อ “ชนวสภ” ซึ่งเป็นมือขวาของท่านเวสสุวรรณให้ไปแจ้งข่าวน่าอัศจรรย์นี้แก่ท้าววิรูปักษ์

ขณะที่ชนวสภยักษ์เดินทางก็ผ่านหมู่บ้านนาทิกะและพบพระพุทธเจ้าในกุฏิที่ทำด้วยอิฐเข้าพอดี … ก็เข้าไปส่งเสียงให้พระพุทธเจ้าได้ยินตน ไม่ปรากฏตัวให้เห็นเพราะกลัวท่านจะตกใจ โดยส่งเสียงว่า…

“ข้าพระองค์ชนวสภ … คือพระเจ้าพิมพิสาร เมื่อตายไปจากการเป็นกษัตริย์แล้วก็มาเกิดเป็นชนวสภ แล้วครั้งนี้ได้เกิดเป็นสกทาคามี กำลังจะเดินทางไปหาท้าววิรูปักษ์เพื่อแจ้งข่าวเรื่องน่าอัศจรรย์ของชาวมคธอยู่พอดี…” แล้วชนวสภยักษ์ก็เล่าเหตุการณ์ต่างๆ บนเทวสภาสุธรรมาถวายพระพุทธเจ้าทั้งหมดรวมถึงชาวมคธที่ได้เป็นพระโสดาบันอยู่บนสวรรค์ถึง 2,400,000.

ในระหว่างนั้นพระพุทธเจ้าก็ทรงดำริเรื่องคติที่ไปของชาวมคธพอดี เพราะไม่กี่วันก่อนหน้า ท่านพระอานนท์สงสัยว่าทำไมพระพุทธเจ้าจึงไม่ทำนายคติที่ไปของชาวอังคะและชาวมคธบ้าง ซึ่งชาวเมืองทั้ง 2 อาจจะน้อยใจได้…แต่ด้วยวิสัยความเป็นผู้มักน้อยของพระพุทธเจ้าที่ไม่อวดคุณวิเศษของพระองค์เองมากนักจึงไม่ทำนายคติที่ไป และเมื่อพระองค์ได้รับความข้อนี้จากชนวสภยักษ์แล้ว พระพุทธเจ้าก็นำความทั้งหมดเล่าให้พระอานนท์ฟังและถึงความชื่นชมยินดีในสิ่งที่เทวดาและมนุษย์ประกาศดีแล้ว