ในแต่ละวัน เราทำอะไรบ้าง ตื่นจากนอนก็นั่ง ยืน เดิน แล้วที่ทำอยู่มีสติสัมปชัญญะในอิริยาบทต่าง ๆ ในการงานในความนึกคิดต่าง ๆ ได้ไหม?

“อวิชชา” คือ ความไม่รู้ ทั้งไม่รู้ว่านี่เป็นอบุญนี่เป็นบุญ เพราะอวิชชามันทำให้มืดให้มึนให้งง ก็ยังมีคนที่เมาบุญ ก็ยังมีคนที่ยังจมปลักอยู่ในบาปได้ จ

คนเรานี่แสวงหาทางพ้นทุกข์ ทุกข์มากทุกข์น้อยแตกต่างกัน ไม่ว่าจะทุกข์ของคนมีอันจะกินหรือไม่มีอันจะกิน ถามว่าเราจะพ้นจากความทุกข์ได้ยังไง ไม่ว่าจะเป็น

สิ่งที่ทำให้เราเกิดความทุกข์ได้ มันคือ กิเลส คือ ราคะโทสะโมหะ ไม่ว่าจะคนชาติไหน ถ้าเขามีกิเลสอยู่ในใจ เขาจะทุกข์ทันที 

เปรียบการฝึกสติไว้กับการผูกลิงไว้ด้วยเชือกกับเสา มันมีแรงอยู่ก็พยายามดึงไป ๆ แต่ไปไม่ได้ นั่นคือ มีความคิดนึกอยู่ แต่ก็ไม่ลืมลม การที่ระลึกถึงลมหาย

เรามาแก้ความทุกข์กัน ทำจิตให้มีกำลังให้มีอำนาจ เพราะจิตที่ได้ฝึกแล้ว จะมีประโยชน์มาก เพราะจิตนั้นปกติข่มได้ยาก จิตมีลักษณที่เบา คือ ประภัสสร จึงสาม